- tab
- is. <fars.> Güc, qüvvət, taqət. Əlinin tabı yoxdur. – Yatmaq üçün gözlərimin xabı var; Dərd çəkməyə mən yazığın tabı var. «Qurbani». Tab (tabı) qalmamaq – gücdən düşmək, taqətdən düşmək, üzülmək. Artıq qollarımda qalmamışdı tab; Üzmüşdü canımı çəkdiyim əzab. Ə. C.. Tab etmək (gətirmək) – dözmək, davam gətirmək. <Abbas:> Könül necə tab eyləsin; Mən səndən ayrılım, gedim? «Abbas və Gülgəz». Əridir mum kimi daşı fəraqın, ey gül; Mən necə atəşi-hicranına bəs tab eləyim? S. Ə. Ş.. Tab gətirməmək (gətirə bilməmək) – 1) özünü saxlaya bilməmək, dayana bilməmək, dözməmək. Əvvəl kağız yazdım və sonra tab gətirmədim, bir teleqraf da vurdum. C. M.. Arvadlar tab gətirə bilməyib ağladılar, kişilər başlarını yerə dikdilər. . N. N.. Çoban onu bir az da sualcavaba tutsaydı, Gözəl tab gətirməyib yenə ağlayacaqdı. M. Hüseyn; 2) duruş gətirə bilməmək, davam gətirə bilməmək. Düşmən tab gətirə bilməyib qaçır. «Qaçaq Nəbi». Tab tutmamaq (tuta bilməmək) – bax tab gətirməmək (gətirə bilməmək). <Ağa Kərim xan:> Ürəyim tab tutmayır, minbaşı, məni qınama, qınama!. . N. V.. Bir azdan Gülöyşə ilə Xanım yerlərində tab tuta bilməyib, küçə tərəfə gəldilər. S. R.. Tabdan düşmək – taqətdən düşmək, gücdən düşmək, haldan düşmək, üzülmək. Hüseyni o qədər vurdular ki, tabdan düşdü. S. Rəh.. <Odunçuoğlu> tabdan düşmüş halda güclə ayaqlarını sürüyərək xan malikanəsindən uzaqlaşmağa başladı. Ə. M.. Tabı gəlməmək – gücü olmamaq, gücü çatmamaq, bacarmamaq. . . Vahid adi bir tələbə idi, Gəldiyev ilə tutaşmağa tabı gəlməzdi. M. C.. Tabı kəsilmək – bax tabdan düşmək. Hicrində gecələr kəsilib tabım; Günbəgündən artar cövrü əzabım. Q. Z..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.